nie tylko rózowe chmurki:)

O tym,że bycie mamą jest wspaniałym uczuciem,że daje dużo radości a uśmiech dziecka rozprasza złe chmury to już wiecie.Ale bywa i tak jak u nas ostatnio, że nie ma różowych chmurek.

Bycie mamą to tez zmęczenie, niedospanie, brak wolności( młodsza baba bardzo usilnie musi przebywać na tej samej powierzchni co ja, robię krok a ona wrzask).To bunty i radzenie z nimi, to zjadanie posiłków ukradkiem bo roczny maluch ciągle mlaska, że też chce albo kombinowanie i manewry by starsza baba coś zjadła w świecie gdy wszystko jest" ble".To złość, frustracje i pyskówki. To zastanawianie się na każdym kroku jak tu sobie dać rade gdy usłyszysz "że nie kochasz mnie mamo" lub " pójdziesz do piekła". Czasem zastanawiasz się gdzie by tu uciec, zamknąć się ( wc. odpada bo za minute, małe rączki babeczki namiętnie w je stukają) To też niezły plan organizacyjny i śilne przestrzeganie co by się nie okazało, że dziecko zostało w szkole lub na zuchach. Powiem tak drogie mamy, nie było by to proste, lekcje, tańce, zuchy,koleżanki, zabawy, usypianie, kąpanie itp...gdyby nie współpraca. A najważniejsze , mamy wychować , nauczyć wartości, poczucia godności i empatii i o wszystko na naszej głowie. Lecz gdy wieczorem zasiądziemy w salonie,a dzieci już zasną, to wiecie co?....pojawiają się różowe chmurki, bo nie wyobrażamy sobie innego życia.W twarzy starszej babki widać rysy taty

, moje oczy ma młodsza babka,

są nasze i charakterki też maja po nas...

Jak wy sobie radzicie mamusie w kryzysach.Co robicie by odreagować? Ps u nas piękna zima, korzystamy